نگرش متفاوت آدم ها و گروه های اجتماعی به مسئله دروغگویی برای کودکان پیچیده و گیچ کننده است.

  گاهی اوقات بزرگترها، نگفتن حقیقت یا گفتن دروغ های مصلحت آمیز  را که با هدف آسیب زدن به عواطف و احساسات دیگران است مفید تلقی می کنند و اغلب در طول روز دروغ هایی از این دست می گویند.

دروغگویی آگاهانه، به قصد فریب دادن و گمراه کردن، گول زدن، از راه به در کردن و یا  منحرف کردن افکار دیگران صورت می گیرد.

دروغگویی از این جهت مشکل آفرین است که اعتماد  افراد را نسبت به هم ، کم می کند. بنابراین اگر کودکان دروغ بگویند اعتماد والدین و دیگران نسبت به آنها کم میشود و اگر زمانی هم حرف راست بزنند ممکن است کسی حرف آنها را باور نکند.

 کودکان باید یاد بگیریند هر اتفاقی که می افتد آنها باید راست بگویند . بهترین زمان برخورد با دروغگویی در آغاز شکل گیری آن است .

خیالبافی و داستان سرایی ، در میان کودکان پیش دبستانی بسیار شایع است . آنها گاهی واقعیت و رویا را در هم می آمیزند و ممکن است داستان های غیر واقعی بگویند بدون اینکه عمدا قصد دروغگویی داشته باشند.

چرا کودکان دروغ می گویند؟ دروغگویی کودکان علل مختلفی دارد از جمله

گاهی اوقات آنها به خاطر ترس از تنبیه دروغ می گویند مثلا کارهایی کرده اند که پدر و مادرشان به آنها اجازه انجام آن را نداده اند . گاهی هم ممکن است به جای گفتن حقیقت دروغ بگویند. برای مثال اگر کودک ببیند که  وقتی حقیقت را میگوید به ناحق سخت تنبیه می شود. ممکن است یاد بگیرد که برای فرار از تنبیه در اینده دروغ بگوید.

بعضی اوقات کودکان دروغ گفتن را از والدین خود یا از کودکان دیگر یاد می گیرند.مثلا وقتی می بینند که دیگران از دروغ گفتن سود می برند یا به کمک آن امتیازی کسب می کنند از آنها تقلید می کنند.

کودکان در سن ورود به دبستان، رفته رفته به تفاوت بین حقیقت و رویا پی می برند و اگر دروغگویی در این سن ادامه داشته باشد کم کم به یک پدیده مشکل ساز تبدیل می شود

دکتر سارا ده بزرگی

 فوق تخصص روانپزشکی کودک و اطفال

و عضو هیات علمی گروه روانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شیراز